Verhalen kom je overal tegen. De ene luistert er graag naar, de andere leest ze liever zelf. Al van toen ik klein was, ben ik een grote liefhebber van verhaaltjes. Mama en papa lazen me verhaaltjes voor voor het slapen gaan. Vooral 'Jip en Janneke' of uit 'De honderd verhaaltjes van Plop'. Ik herinner me ook nog dat als we bij oma en opa bleven slapen, opa diegene was die bij ons kwam zitten en verhaaltjes begon te vertellen. Hij begon met iets dat hij nog wist uit een verhaal en ging hierop verder. Eenmaal hij begon te vertellen kon het verhaal niet meer stuk.
In het eerst leerjaar leerde ik lezen en schrijven en vanaf dat ik genoeg letters kende om te beginnen lezen, verslond ik boeken. Op school kregen we een leeskaart, hierop werden alle boeken die je las opgeschreven en als je klaar was, zette de juf er een handtekening of een stempel bij. De leeskaarten vlogen voorbij, ik vond het heerlijk om met een goed boek ik de zetel te verdwijnen in de fantasie die het boek met zich meebracht. Van AVI 1 naar AVI 2 en zo helemaal door tot AVI 9, boek na boek kwam mee van de bibliotheek die we met school op dinsdag bezochten. Ook in de vakanties ging ik naar de bibliotheek. Samen boeken uitkiezen, zoals die van Marc De Bel of Maarten Jagermeester om deze dan een week later weer terug te brengen en een nieuwe stapel mee naar huis te nemen. Die van Maarten Jagermeester vond ik echt leuk. Al van toen ik nog heel klein was, wou ik dierenarts worden. Hiervoor waren deze boeken dus zeer geschikt. De dochter van de dierenarts die veel met dieren te maken heeft en later zeker en vast in de voetsporen van haar vader wil treden om zo de dierenwereld te helpen.
Op woensdagmiddag thuiskomen en tijdens het eten een boek beginnen lezen of 's avonds in bed nog snel het laatste hoofdstuk aflezen omdat het te spannend is. Naarmate ik ouder werd, begon ik andere boeken te kiezen. Ik hield meer van fantasie hoewel de boeken van Dirk Bracke ook wel vlot lazen. Eerst 'Twilight' en 'Harry Potter', dan werd het 'De Edelsteen'-trilogie en vanaf het moment dat 'De Hongerspelen' in de winkelrekken lag, moest ik deze wel hebben. Op een aantal weken tijd had ik deze ook verslonden en konden ze worden uitgeleend aan de rest van de familie.
Strips heb ik eigenlijk nooit echt gelezen. Als we naar de bibliotheek gingen, namen we altijd wel enkele strips mee die dan werden uitgekozen door mijn oudere of jongere zus die niet zo een leesfanaten zijn. Wel heb ik vaak een boek opnieuw gelezen. Bijvoorbeeld de boeken van 'Harry Potter' of 'De Edelsteen'-trilogie. Dit is meestal omdat ik weet dat het goede boeken zijn en ik het boek waarop ik mijn zinnen gezet had niet kon vinden in de bibliotheek. Soms komt het ook voor dat ik ze nog eens opnieuw lees omdat ik niet meer weet hoe het gaat maar dat is zeer uitzonderlijk. Als me de titel wordt gezegd kan ik meestal nog wel vertellen waarover het boek gaat en of het de moeite waard is om te lezen.
Elke vakantie heb ik, soms tot grote spijt van papa, wel een aantal boeken mee om te lezen. Dit zijn meestal heel fantasierijke boeken waarin je je dan helemaal kan in verdiepen als je aan het zwembad ligt of 's avonds nog even leest voor het slapen gaan.
Ik heb al heel veel goede boeken gelezen je van in het begin al helemaal meenemen in het verhaal, maar niet al de boeken zijn zo. Zo een boek is bijvoorbeeld 'Dromendochter' van Laini Taylor. Het is best een "raar" en moeilijk boek om te volgen want het springt een beetje van de hak op de tak en niet alles werd even duidelijk uitgelegd. Maar, als ik een boek begin te lezen heb ik de (slechte?) gewoonte om verder te lezen tot het einde, en dat heeft me heel hard geholpen bij het lezen van dit boek. Na ongeveer een 100 tal pagina's gelezen te hebben begon de spanning op te lopen en kwam er een beetje "schot in de zaak" en werd het een boek dat ik aan iedereen zou aanraden.
Je hebt verschillende soorten boeken die je op verschillende manieren "entertainen". Fantasieboeken geven je, mij toch in ieder geval, een veel beter humeur terwijl actieboeken of thrillers je toch een beetje zenuwachtig kunnen maken. Toch kunnen ze ieder voor zich een heel verslavend effect op je hebben, zo is er de 'Academicus Vampyrus'-reeks. Het was een reeks die zo aangrijpend was dat ik vergat wat er rond mij aan de gang was.
Zoals je ziet ben ik een fervent lezer. Ik kan uren doorbrengen in de Standaard Boekhandel en vanaf dat er nieuwe boeken in de bibliotheek zijn binnengekomen dan moet ik ze gelezen hebben. Boeken zijn een stuk van mijn leven en zonder boeken zou ik niet weten hoe ik de dag door moet komen of hoe je je portie fantasie in je kan opnemen. Ik sta ook open voor andere boeken dan fantasie of thrillers, maar voorlopig kan ik mijn 'boekendorst' nog lessen met de tienerboeken en zal ik niet zo snel grijpen naar 'volwasseneboeken', hiervoor verlang ik nog te veel naar de wegdroomkracht van de tienerboeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten