De gedichten die ik heb gekozen spraken me een voor een het meeste aan in mijn zoektocht naar gepaste gedichten voor deze opdracht. Ik vond het wel een vernieuwende opdracht die ondanks het vele werk toch iets amusant te bieden had.
EEN BONKE KEERZEN KIND
AAN EUGENE VAN OYE
Een bonke keerzen kind!
Een bonke keerzen kind,
gegroeid in den glans
en ‘t goudene licht
des zomers!
Vol spannende zap,
vol zoet,
vol zuur,
vol zijpelende zap,
vol zoetheid!
Ze blonken aan den stamme,
ze spraken waar ze stonden:
Een bonke keerzen kind,
gegroeid in den glans
en ‘t goudene licht
des zomers!
Vol spannende zap,
vol zoet,
vol zuur,
vol zijpelende zap,
vol zoetheid!
Ze blonken aan den stamme,
ze spraken waar ze stonden:
"Plukt ons, plukt ons,
plukt ons,
plukt en laaft uwen dorst,
rijpe zijn wij en schoone!"
Neigend hongen ze,
zwinkelend
in den wind,
den lauwen wind
des zomers.
"Plukt ons, plukt ons,
plukt ons!"
Riepen ze en ‘k plukte ze
en ze woegen zo zwaar:
de zegen des Heeren woeg op hen.
Neemt en dankt Hem
die ze gemaakt heeft,
die ze deed worden,
dankt Hem, dankt Hem,
dankt Hem!
Kijk naar den Hemel,
daar is Hij,
daar is,
God!
De oogen omhooge,
gelijk den vogel
die drinkt
en ‘t schuldeloos hoofdeke om-
hooge heft,
dankt Hem, dankt Hem...
Dankt Hem!
Trouw als ‘t arreme dier,
trouw als ‘t loof en de vruchten,
trouw als ‘t blommeke,
trouw als
‘t zandeken onder den voet,
bedankt Hem!
o Geniet, ‘t is zo zoet, ‘t is zo zoet
eene vrucht te genieten die
rijpe is,
en vreugd en dank
te voelen rijzen in het herte!
Leert de tale die spreekt
uit monden duizende, en altijd
roept: "Den Heere zij
dank:
dank om het leven,
dank om het licht,
dank om het licht en het leven,
dank om de lucht en het licht
en het zien en het hooren
en al!
Dank zij den Heere!"
Een bonke keerzen kind,
een gloeiende bonke...be-
dankt Hem!
plukt ons,
plukt en laaft uwen dorst,
rijpe zijn wij en schoone!"
Neigend hongen ze,
zwinkelend
in den wind,
den lauwen wind
des zomers.
"Plukt ons, plukt ons,
plukt ons!"
Riepen ze en ‘k plukte ze
en ze woegen zo zwaar:
de zegen des Heeren woeg op hen.
Neemt en dankt Hem
die ze gemaakt heeft,
die ze deed worden,
dankt Hem, dankt Hem,
dankt Hem!
Kijk naar den Hemel,
daar is Hij,
daar is,
God!
De oogen omhooge,
gelijk den vogel
die drinkt
en ‘t schuldeloos hoofdeke om-
hooge heft,
dankt Hem, dankt Hem...
Dankt Hem!
Trouw als ‘t arreme dier,
trouw als ‘t loof en de vruchten,
trouw als ‘t blommeke,
trouw als
‘t zandeken onder den voet,
bedankt Hem!
o Geniet, ‘t is zo zoet, ‘t is zo zoet
eene vrucht te genieten die
rijpe is,
en vreugd en dank
te voelen rijzen in het herte!
Leert de tale die spreekt
uit monden duizende, en altijd
roept: "Den Heere zij
dank:
dank om het leven,
dank om het licht,
dank om het licht en het leven,
dank om de lucht en het licht
en het zien en het hooren
en al!
Dank zij den Heere!"
Een bonke keerzen kind,
een gloeiende bonke...be-
dankt Hem!
in zomer 1885 door Guido Gezelle
LINK GEDICHT: Mark van Oostendorp, http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/gezelle/bonke.html, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
LINK FOTO: Van Gijs, http://www.van-gijs.nl/fileadmin/editors/assortiment/GIJS-kersen_los_2.png, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
LINK FOTO: Van Gijs, http://www.van-gijs.nl/fileadmin/editors/assortiment/GIJS-kersen_los_2.png, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
Ik heb dit gedicht gekozen omdat een vriendin had aangeraden om eens enkele gedichten van Guido Gezelle te lezen. Toen ik enkele van zijn gedichten aan het lezen was, sprong dit stuk er onmiddellijk uit. Het is een gedicht dat ontzettend gemakkelijk leest en het is ook zeer aangenaam om het te lezen.
In het gedicht spreekt Guido Gezelle over een paar kersen die in de boom hangen. In het gedicht bedankt hij ook verschillende malen God voor het schenken van deze sappige zomervruchten.
Dit gedicht is opgedragen aan E. Van Oye als dank voor hun vriendschap. In het gedicht stellen de vruchten de vriendschap voor. Uit het gedicht blijkt dat de vriendschap die Guido Gezelle heeft met E. Van Oye een zeer goede vriendschap is.
Het gedicht is zeer optimistisch en zeer vrolijk geschreven. Het gedicht is niet onderverdeeld in strofes en is verticaal opgebouwd, opgebouwd naar God. Het heeft geen vast metrum of geen vaste rijm en er komen verschillende herhalingen in voor. Zo heb je in het begin al de herhaling van de zin: 'Een bonke keerzen kind', verder in het gedicht heb je dan nog: 'Plukt ons, plukt ons, plukt ons' en 'dankt Hem, dankt Hem,dankt Hem'. Er zijn ook nog andere stijlkenmerken zoals personificaties (de kersen kunnen spreken) en alliteraties in te ontdekken.
De foto die ik bij het gedicht heb gekozen is een foto van 2 sappige en rode kersen. Het verhaal gaat over kersen die in de boom hangen en die stellen de vriendschap voor. Vriendschap is tussen twee of meerdere mensen en daarom heb ik een foto van een trosje kersen gekozen. Ze hangen aan elkaar, samen aan een boom, zoals twee vrienden die samen avonturen beleven.
EEN STILLE ONTMOETING
Even kwam ik je tegen,
het was al laat in de avond
en ik liep weer in de regen.
het was al laat in de avond
en ik liep weer in de regen.
Je was snel voorbij.
Maar het was al genoeg,
het maakte me al blij.
het maakte me al blij.
Jotie 't Hooft, uit Poezebeest in 1978
LINK GEDICHT: poezie-leeftafel, http://www.poezie-leestafel.info/jotie-t-hooft, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
Dit gedicht is eigenlijk maar heel kort maar het was eentje dat me zeker is bijgebleven tijdens de zoektocht naar gedichten voor deze opdracht. Het is een gedicht waarmee ik mezelf ook kan afbeelden. Je kan soms over straat lopen in een heel norse bui maar er kan zo plots iets gebeuren wat je hele humeur kan veranderen. Het kan iets zijn dat maar van heel korte duur is, maar dat kan wel je hele dag veranderen.
Dit gedicht bestaat uit twee terzinen en heeft een duidelijk rijmschema: A B A C D C. Als je de eerste strofe leest van het gedicht dan is dat zeer deprimerend, hij is buiten in de regen aan het wandelen en het is al donker. Maar dan opeens komt er iemand voorbij, dit plotse moment zorgt voor een hele ommekeer van de gedachten van de man. Hij denkt niet meer aan de regen waarin hij rondloopt, hij is positiever en blijer geworden van dat ene kleine momentje op die donkere avond.
De foto die ik erbij heb gekozen is de foto van de hond van mijn tante, Jaro. Ik ben al altijd een dierenliefhebber geweest en de dieren die deel uitmaken van de familie worden heel hard verwend.
Als ik soms is in een norse bui ben, ben ik niet aanspreekbaar, je moet me niets vragen want je krijgt toch geen antwoord of je wordt afgesnauwd. Maar als ik dan eens kan gaan wandelen met Jaro of eens even met hem bezig kan zijn dan lijkt het alsof mijn hele humeur zomaar omslaat. Hij komt naar je toe en vraagt om met hem te spelen. Het lijkt wel alsof hij voelt dat er iets is en dat hij je probeert op te vrolijken.
VOOR MEKAAR
Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaiepootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
Nu ook van de kraaiepootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedogen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te houden.
Er zijn meer manieren om dat te doen.
Zelfs nietsdoen is er daar één van.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in ‘t café om de hoek.
Gewoon bij mekaar zitten met een boek.
Of niet bij mekaar, in ‘t café om de hoek.
Of mekaar een paar dagen niet zien
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.
door Herman de Coninck, uit Met een klank voor hobo
en mekaar missen. Maar altijd mekaar,
nu toch al bijna zeven jaar.
door Herman de Coninck, uit Met een klank voor hobo
LINK GEDICHT: Bert Geens, Herman de Coninck, http://www.hermandeconinck.be/met-een-klank-van-hobo-3.php, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
LINK FOTO: animaatjes.nl, http://www.animaatjes.nl/plaatjes/g/goedemorgen/animaatjes-goedemorgen-071239.gif, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
LINK FOTO: animaatjes.nl, http://www.animaatjes.nl/plaatjes/g/goedemorgen/animaatjes-goedemorgen-071239.gif, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
Dit is een gedicht dat ik heb gekozen vanwege de emotionele geladenheid. Het is een gedicht waarin prachtig wordt beschreven hoe twee mensen samen leven. Het gaat over het samen leven en het samen beleven. De personages van het gedicht leven al zeven jaar samen. Ze houden nu nog meer van elkaar dan ervoor en ze worden samen oud. Ze hebben hun herinneringen aan vroeger en hun belevenissen van nu. Hoe ouder ze worden hoe meer ze van elkaar gaan houden en hoe vaker ze aan elkaar gaan denken, of ze nu samen iets doen of niet.
In dit gedicht van Herman de Coninck er de duidelijke structuur van een sonnet te zien. Het is een veertien regel gedicht en het bestaat uit 2 kwatrijnen en 2 terzinen. Het rijmschema : A B A B C D C D E F F G H H. Er is ook een assonantie te herkennen, nl. 'keer weer' en een voorbeeld van een alliteratie is: 'mekaar missen'.
De foto die ik hierbij gekozen heb is een foto van twee oudere mensen op een bankje. Voor mij is dat een toekomstbeeld, samen met je man op het bankje zitten en praten over het verleden. Het gelukkig zijn met z'n tweeën is voor mij een wens voor later.
HET LIEFSTE WAT IK HEB
Het liefste wat ik heb is elf geworden.
Feestje. Daarna ging het liefste wat ik heb naar huis met het liefste wat ik had.
Het kleine meisje met het grote.
Ik met mezelf. Zo vrolijk.
Feestje. Daarna ging het liefste wat ik heb naar huis met het liefste wat ik had.
Het kleine meisje met het grote.
Ik met mezelf. Zo vrolijk.
Want het is goed om ooit
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
door Herman de Coninck, uit Enkelvoud
LINK GEDICHT: Bert Geens, Herman de Coninck, http://www.hermandeconinck.be/enkelvoud-2.php, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
LINK FOTO: akamaihd.net, https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash2/v/t1.0-9/p403x40/1017119_520583598023731_348673858_n.jpg?oh=01d75540b71947e79b0f90074e884fd9&oe=54DED361&__gda__=1424480507_06b04b8820f758597ae3123ebb98e949, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
LINK FOTO: akamaihd.net, https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash2/v/t1.0-9/p403x40/1017119_520583598023731_348673858_n.jpg?oh=01d75540b71947e79b0f90074e884fd9&oe=54DED361&__gda__=1424480507_06b04b8820f758597ae3123ebb98e949, laatst geraadpleegd op 19/11/2014
Dit gedicht koos ik omdat het een gedicht is waar vele mensen zich aan kunnen weerspiegelen.
Hij spreekt in het gedicht over zijn dochtertje, het liefste wat ik heb; en zijn overleden vrouw, het liefste wat ik had. Ondanks het feit dat zijn vrouw er niet meer is blijft hij toch positief kijken naar zijn verleden, naar het feit dat zijn vrouw er toch geweest is. Dat is iets dat me aantrekt in het gedicht.
Er zijn ook enkele contrasten in het gedicht. Zo heb je: 'ooit' - 'nooit' en 'iets te hebben gehad' - 'nooit iets'. Een ander is bijvoorbeeld: 'het kleine meisje' - 'het grote (meisje)'. Hij benadrukt ook zijn vrolijke stemming: 'Feestje' en 'vrolijk'.
Het gedicht bestaat uit twee delen, het eerste deel met vijf regels en het tweede deel bestaat uit vier regels. Het tweede deel geeft uitleg bij het eerste deel van het gedicht. Een rijmschema is er niet echt heel duidelijk, wel heb je een herhaling van het woord of een vervoeging van het (werk)woord (zie onderlijnd in het gedicht.)
De foto die ik hierbij heb gekozen is een verjaardagstaart voor een kind van elf jaar. Het gedicht gaat over verjaardagen en een verjaardag kan niet worden gevierd zonder verjaardagstaart, daarom heb ik deze afbeelding gekozen.
Zeer kleine Speeldoos
Amarillis
hier is
in een zeepbel
Iris
hang de bel
aan een ring
en de ring
aan je neus
Amarillis
Schud je 't hoofd
speelt het licht
in de bel
met Iris
Schud je fel
breekt de bel
Amarillis
Waar is
Iris
Iris is hier geweest
Amarillis
aan een ring
en de ring
aan jouw neus
Wijsneus
Amarillis
door Paul van Ostaijen
LINK GEDICHT: http://taalislol.classy.be/paul_van_ostaijen.htm
LINK FOTO: http://resources21.kb.nl/gvn/SFA04/SFA04_SFA006005271_X.jpg
Tijdens mijn zoektocht naar een geschikt gedicht ben ik dit gedicht toevallig tegengekomen. Toen ik het las werd ik vanzelf vrolijk. Het lijkt niet dat de schrijver er een bepaalde boodschap mee wil overbrengen aan de lezer. Het lijkt op een persoon die zegt wat iemand anders moet doen en die de andere de les wil spellen. Hij laat haar (Amarillis) verschillende dingen doen met de zeepbel om dan te zeggen dat ze een wijsneus is.
Ik interpreteer uit het gedicht dat de zeepbel wordt vergeleken met een iris. De iris wordt ook wel eens het regenboogvlies genoemd en heeft dus vele kleuren. Als er een zeepbel rondvliegt in het licht zie je hier soms ook een regenboog op.
Als we bellen blazen doen we dit steeds met een bellenblazer. Dit is een ring waardoor we dan blazen in het sop en zo ontstaan er bellen. Als die ring aan je neus hangt en je schudt met je hoofd dan ontstaat er dus een hele mooie zeepbel. Als je te hard schudt met je hoofd of te hard blaast in de zeepbel dan springt deze kapot.
In de derde strofe vraagt Paul van Ostaijen dan aan Amarillis waar Iris is want ze was er. De zeepbel is dus kapot omdat Amarillis te hard heeft geschud.
De laatste strofe is een beetje dubbelzinnig. Paul van Ostaijen zei dat als ze te hard zou schudden dat de bel kapot zou gaan, als ze dit wou ontkennen en dus nee schudde met haar hoofd kan de bel kapot gegaan zijn en was ze dus letterlijk de wijsneus. Anderzijds kan het ook een wijsneus zijn van de aanwijzing. De bel heeft op de ring gezeten en de ring aan haar neus, het is dus een aanwijzing naar de neus.
Het hele gedicht zit vol met enjambementen. Het lijkt op een gesprek dat in de vorm van een gedicht is geschreven. Er zijn ook tamelijk veel herhalingen in te vinden, de naam Amarillis en Iris, het woord bel, ring en neus. Ook is er sprake van een eindrijm, zo heb je 'fel' en 'bel', 'ring' en 'ring'. Het licht speelt ook in de bel en is dus een personificatie.
Ik heb dit gedicht gekozen omdat het mij, zoals eerder al vermeld, onmiddellijk vrolijk maakte. Er zit niet veel achter het gedicht. Het is vlot om te lezen en ondertussen heel bizar. Je gaat je vragen stellen bij het gedicht omdat je niet weet wat hij bedoelt maar het leuke eraan is dat hij juist helemaal niets bedoelt.
De foto die ik erbij kies is de foto van een kleuter dat in bad geconcentreerd aan het spelen is Het onderwerp zeepbellen is iets dat oude herinneringen bij me ophaalt. Vroeger, als ik met mijn zussen in bad zat, speelden we ook steeds met het badschuim en met de bellen. Als het licht dan door het raam naar binnen kwam kon je de verschillende kleuren zien die ontstonden door het licht dat inviel op de bel. We bliezen zelf bellen met onze handen en probeerden een zo groot mogelijke bel te creëren. Als ik nu ga babysitten is dit ook iets wat ik doe met de kindjes als ze in bad zitten. Ze vinden het ontzettend leuk en als ze aan het wenen zijn kan je ze er onmiddellijk mee afleiden en aan het lachen brengen.
LINK GEDICHT: http://taalislol.classy.be/paul_van_ostaijen.htm
LINK FOTO: http://resources21.kb.nl/gvn/SFA04/SFA04_SFA006005271_X.jpg
Tijdens mijn zoektocht naar een geschikt gedicht ben ik dit gedicht toevallig tegengekomen. Toen ik het las werd ik vanzelf vrolijk. Het lijkt niet dat de schrijver er een bepaalde boodschap mee wil overbrengen aan de lezer. Het lijkt op een persoon die zegt wat iemand anders moet doen en die de andere de les wil spellen. Hij laat haar (Amarillis) verschillende dingen doen met de zeepbel om dan te zeggen dat ze een wijsneus is.
Ik interpreteer uit het gedicht dat de zeepbel wordt vergeleken met een iris. De iris wordt ook wel eens het regenboogvlies genoemd en heeft dus vele kleuren. Als er een zeepbel rondvliegt in het licht zie je hier soms ook een regenboog op.
Als we bellen blazen doen we dit steeds met een bellenblazer. Dit is een ring waardoor we dan blazen in het sop en zo ontstaan er bellen. Als die ring aan je neus hangt en je schudt met je hoofd dan ontstaat er dus een hele mooie zeepbel. Als je te hard schudt met je hoofd of te hard blaast in de zeepbel dan springt deze kapot.
In de derde strofe vraagt Paul van Ostaijen dan aan Amarillis waar Iris is want ze was er. De zeepbel is dus kapot omdat Amarillis te hard heeft geschud.
De laatste strofe is een beetje dubbelzinnig. Paul van Ostaijen zei dat als ze te hard zou schudden dat de bel kapot zou gaan, als ze dit wou ontkennen en dus nee schudde met haar hoofd kan de bel kapot gegaan zijn en was ze dus letterlijk de wijsneus. Anderzijds kan het ook een wijsneus zijn van de aanwijzing. De bel heeft op de ring gezeten en de ring aan haar neus, het is dus een aanwijzing naar de neus.
Het hele gedicht zit vol met enjambementen. Het lijkt op een gesprek dat in de vorm van een gedicht is geschreven. Er zijn ook tamelijk veel herhalingen in te vinden, de naam Amarillis en Iris, het woord bel, ring en neus. Ook is er sprake van een eindrijm, zo heb je 'fel' en 'bel', 'ring' en 'ring'. Het licht speelt ook in de bel en is dus een personificatie.
Ik heb dit gedicht gekozen omdat het mij, zoals eerder al vermeld, onmiddellijk vrolijk maakte. Er zit niet veel achter het gedicht. Het is vlot om te lezen en ondertussen heel bizar. Je gaat je vragen stellen bij het gedicht omdat je niet weet wat hij bedoelt maar het leuke eraan is dat hij juist helemaal niets bedoelt.
De foto die ik erbij kies is de foto van een kleuter dat in bad geconcentreerd aan het spelen is Het onderwerp zeepbellen is iets dat oude herinneringen bij me ophaalt. Vroeger, als ik met mijn zussen in bad zat, speelden we ook steeds met het badschuim en met de bellen. Als het licht dan door het raam naar binnen kwam kon je de verschillende kleuren zien die ontstonden door het licht dat inviel op de bel. We bliezen zelf bellen met onze handen en probeerden een zo groot mogelijke bel te creëren. Als ik nu ga babysitten is dit ook iets wat ik doe met de kindjes als ze in bad zitten. Ze vinden het ontzettend leuk en als ze aan het wenen zijn kan je ze er onmiddellijk mee afleiden en aan het lachen brengen. .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten